Lekcja 16

Hello!

Cieszę się, że mogę powitać Cię na szesnastej lekcji naszego kursu, a pierwszej na poziomie średniozaawansowanym. Jeśli przerobiłeś kurs dla początkujących, to wiesz już, że mam na imię Patrycja i nauczaniem języka angielskiego zajmuję się od ponad ośmiu lat. Zawsze uważałam, że języka uczymy się nie po to, żeby go znać, tylko po to, żeby go używać, dlatego na pewno w tym kursie położę duży nacisk na te zagadnienia, które będą Ci niezbędne w praktycznej komunikacji.

Bardzo mi miło, że ze mną jesteś i mam nadzieję, że z moją pomocą dowiesz się wielu ciekawych i przydatnych rzeczy. Mogę Ci od razu powiedzieć, że będziemy podczas tego kursu pracować nad czasem przeszłym i przyszłym, a także nad kilkoma innymi zagadnieniami gramatycznymi. Poznasz też mnóstwo nowych słówek i zwrotów przydatnych w różnych życiowych sytuacjach.

Do każdej lekcji przygotowałam dla Ciebie kilka ćwiczeń, za pomocą których utrwalisz sobie przerobiony materiał. Każde kolejne zajęcia będą również zaczynać się powtórzeniem, obejmującym zagadnienia z poprzedniego spotkania.

Zatem do dzieła!


Zanim przejdziemy do przeszłości i przyszłości, zajmiemy się jeszcze jednym czasem teraźniejszym - Present Continuous. Jest on o tyle ważny, że to właśnie tego czasu używa się, mówiąc o czynnościach i wydarzeniach, które mają miejsce w tej chwili. Używamy tego czasu również wtedy, kiedy chcemy powiedzieć, w co jesteśmy ubrani, dlatego pomówimy sobie dzisiaj także o ubraniach i kolorach. Na koniec zabiorę Cię do sklepu odzieżowego, gdzie spróbujemy razem zrobić zakupy.

Zacznijmy jednak od gramatyki.

Present Continuous

Jak już wspomniałam, czasu Present Continuous używamy wtedy, gdy mówimy o rzeczach, które dzieją się w danej chwili. Na przykład Ty w tej chwili uczysz się angielskiego:


…a ja Cię tego języka w tej chwili uczę:


Zajmijmy się bliżej typową dla tego czasu konstrukcją gramatyczną.

W każdym zdaniu w czasie Present Continuous muszą się pojawić dwa elementy: forma osobowa czasownika „to be” i końcówka –ing we właściwym czasowniku. Przyjrzyjmy się zdaniom twierdzącym we wszystkich możliwych osobach. Posłużyłam się w nich czasownikiem „go”:



Istnieją również formy skrócone, a tworzy się je tak samo, jak skróty od samego czasownika „to be”.



Jak widzisz, czasownika to „be” się w tych zdaniach w ogóle nie tłumaczy – pełni on w nich wyłącznie funkcję gramatyczną. To on decyduje o tym, jak będą wyglądały pytania i przeczenia w czasie Present Simple. To akurat dobra wiadomość, bo, jak przypuszczam, doskonale się już orientujesz, jak się tworzy różne typy zdań z czasownikiem „być”.

Abyś jednak nie miał żadnych wątpliwości, przygotowałam dla Ciebie poniższe zestawienie.

Najpierw przeczenia – od zdań twierdzących różnią się wyłącznie tym, że po odpowiedniej formie czasownika „to be” występuje w nich słówko „not”. Spójrz na przykładowe zdania:

I am not going home.
You are not going home.
He is not going home.
She is not going home.
It is not going home.
We are not going home.
You are not going home.
They are not going home.

Pewnie już się domyślasz, jak tworzymy skróty, ale dla pewności spójrz na poniższą tabelkę:

I’m not going home.
You aren’t going home.
He isn’t going home.
She isn’t going home.
It isn’t going home.
We aren’t going home.
You aren’t going home.
They aren’t going home.

Zostały nam jeszcze pytania i krótkie odpowiedzi. Pytania tworzymy przez inwersję, czyli tak:

Am I going home?
Are you going home?
Is he going home?
Is she going home?
Is it going home?
Are we going home?
Are you going home?
Are they going home?

A krótkie odpowiedzi są identyczne, jak w przypadku pytań z czasownikiem „być” w czasie Present Simple. Czyli takie:

Yes, I am. / No, I’m not.
Yes, you are. / No, you aren’t.
Yes, he is. / No, he isn’t.
Yes, she is. / No, she isn’t.
Yes, it is. / No, it isn’t.
Yes, we are. / No, we aren’t.
Yes, you are. / No, you aren’t.
Yes, they are. / No, they aren’t.

I to już cała filozofia związana z czasem Present Continuous. Być może zgodzisz się ze mną, że jeśli zna się zasady tworzenia zdań z czasownikiem „być”, to ten czas nie jest akurat bardzo trudny.

Chciałabym Ci jeszcze zwrócić uwagę na pisownię czasowników z końcówką –ing. Jest kilka zasad.

Po pierwsze, jeśli czasownik kończy się na –e, to wyrzucamy tę końcówkę, zanim dodamy –ing. Oto przykłady:


Druga zasada jest taka, że jeśli na końcu jednosylabowego czasownika znajduje się kombinacja spółgłoska – samogłoska – spółgłoska, to zanim dodamy –ing, musimy podwoić ostatnią spółgłoskę. Będzie tak na przykład w słowach:


Podobnie będzie w przypadku czasowników kończących się na spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę, które mają więcej sylab, jednak tylko wtedy, kiedy akcent pada na ostatnią sylabę. Należą do nich między innymi:


W przypadku czasowników zakończonych na wspomnianą wyżej kombinację znaków, które jednak akcentowane są na inną, niż ostatnia, sylabę, dodajemy końcówkę –ing, nie podwajając żadnej ze spółgłosek. Na przykład:


Jest kilka słów i wyrażeń, które są „znakami rozpoznawczymi” czasu Present Continuous – jeśli będziesz chciał ich użyć w zdaniu, możesz być prawie pewien (prawie, bo zdarzają się sytuacje, w których może być inaczej), że będzie to zdanie w tym właśnie czasie. A oto one:


Czyli na przykład:


Jeśli będziesz komuś kiedyś opisywał jakieś zdjęcia albo obrazki, to również będziesz używał tego czasu. Można to sobie łatwo wytłumaczyć – to, co się dzieje na obrazku, dzieje się na naszych oczach, w chwili, kiedy na ten obrazek patrzymy. A o tym, co się dzieje na naszych oczach czy też wtedy, kiedy akurat o tym opowiadamy, opowiadamy w czasie Present Continuous.

Jeszcze jedna rzecz, którą musisz wiedzieć, jest taka, że czas Present Continuous będziemy stosować również mówiąc o różnych rzeczach, które zaplanowaliśmy sobie na najbliższą przyszłość.

Może jesteś zaskoczony, że ten sam czas może się odnosić do teraźniejszości i przyszłości, ale jeśli się nad tym zastanowić, to przecież po polsku jest tak samo. Możesz na przykład powiedzieć:


Zmienia się tylko kontekst, wszystkie zasady gramatyczne pozostają takie same.

Uff, chyba starczy tej gramatyki. Teraz odrobina odpoczynku przy nowych słówkach. A oto i one:

Ubrania:


Akcesoria:


Obuwie:


„Mieć coś na sobie” to „wear”.


Jeśli będziesz chciał powiedzieć, co masz na sobie w tej chwili, to zgodnie z tym, co powiedzieliśmy sobie wcześniej, będziesz musiał użyć czasu Present Continuous. Powiesz więc:


Ja na przykład powiedziałabym teraz:


And you? What are you wearing?

Żebyś mógł pełniej odpowiedzieć na to pytanie, podam Ci jeszcze listę najpopularniejszych kolorów.



Teraz mogę Ci jeszcze raz powiedzieć, co mam dziś na sobie – tym razem podając również kolory:

I am wearing blue jeans, a white T-shirt and black slippers.

Spróbujesz w ten sam sposób opowiedzieć mi, co Ty masz dziś na sobie?

A teraz, skoro już potrafisz nazwać różne ubrania i kolory, możemy się wybrać na zakupy do sklepu odzieżowego.


Pierwsze, co może Ci się przytrafić w takim sklepie, to pani sprzedawczyni, pytająca, czy może Ci w czymś pomóc, podczas gdy Ty będziesz się tylko rozglądał. Możesz jej wtedy grzecznie odpowiedzieć (używając czasu Present Continuous):


Gdyby jednak okazało się, że nie możesz znaleźć tego, na czym Ci zależy i będziesz chciał poprosić panią o pomoc, powiesz na przykład:


Sprzedawczyni prawdopodobnie będzie się wtedy chciała dowiedzieć, jaki nosisz rozmiar. Zapyta:


Rozmiary mogą mieć oznaczenia liczbowe (np. 38) albo literowe: S, M, L, XL. Być może zastanawiałeś się kiedyś, skąd akurat te literki, co one znaczą. Otóż są one skrótami od angielskich słów:


A że rozmiar rozmiarowi nierówny, na pewno będziesz chciał wybrany sweterek przymierzyć, czyli „try on”.


Gdybyś nie wiedział, gdzie znajdują się przymierzalnie, czyli „changing rooms”, też możesz o to zapytać:


Prawdopodobnie sprzedawczyni nie będzie Cię odprowadzać do przymierzalni, tylko pokaże Ci gdzie są, mówiąc:


Jeśli okaże się, że sweter na Ciebie nie pasuje, bo jest na przykład…


…albo…


…to możesz poprosić o inny rozmiar.


Gdyby się z kolei okazało, że rozmiar jest OK, ale nie pasuje nam kolor, możemy poprosić o inny dokładnie w ten sam sposób:

"Do you have them in red?"

Kiedy w końcu uda Ci się dobrać sweter, który będzie Ci idealnie pasował, podejdziesz do kasy i powiesz:


Być może jeszcze pani zapyta Cię, jak chciałbyś zapłacić:


Możesz odpowiedzieć:


Dalsza część Waszej rozmowy nie będzie się już niczym różnić od interakcji w spożywczym.


To już wszystko na dzisiaj. Możesz teraz spokojnie sobie odpocząć (albo wyskoczyć na jakieś zakupy). Pamiętaj, żeby powtórzyć przerobiony dziś materiał. Pomogą Ci w tym ćwiczenia i ściągi, które dla Ciebie przygotowałam.

See you next time,
Patrycja